పరాశర భారతి

  కృత్రిమ మేధ  వచ్చేస్తోందొచ్చేస్తోందొచ్చేస్తోం ది!  Coding, Analysis, critical thinking దగ్గర నుంచీ వ్యాసాలు వ్రాయడం, బొమ్మలు గీయడం, కవిత్వం గిలకడం దాకా అన్ని పనులూ ఇంచక్కా అదే చేసి పెడుతుంది! అవునా?? ఇదంతా ఎలా? ముందు మనకు తెలిసిందంతా దానికి నేర్పాలి. అది బుడిబుడి అడుగులు వేస్తూ అన్నీ నేర్చేసుకుని ఇంకా ఇంకా తెలివితేటలు పెంచుకుంటూ పోతుంది. అలాగన్న మాట. అంతా అదే చేస్తే ఇంక మనమేం చేస్తాం? మనమేం చెయ్యక్కర లేదు.  హాయిగా పేకాటాడుకోవడమే! మరి మన ఉద్యోగాలు?  ఇంక అందరూ కాడి పట్టి వ్యవసాయం చెయ్యాలేమో?  నీకన్నా వ్యవసాయం అదే బాగా చేస్తుంది. ఎప్పుడు ఎలా ఎన్ని విత్తనాలు వేయాలి, కలుపు తీయాలి, నీరు పెట్టాలి ఇవన్నీ కృ.మే ఆధారిత పరికరాలు జప్‌ జప్‌మని చేసేస్తాయి! మరైతే మనకు డబ్బు? బువ్వ? నెలకింతని కృ.మే మనకు డబ్బులిస్తుంది. దాంతో మనకు కావాల్సినవన్నీ కొనుక్కోవచ్చు.  అన్ని పనులు అదే చేస్తూ మనకు డబ్బులు బాంకులో పడుతూ ఉంటే జీవితమంతా మనకు నచ్చినట్టు హాయిహాయిగా గడపొచ్చన్న మాట! భలే! ఆగాగు. కొన్నాళ్ళకు ఇంకా ఇంకా తెలివి పెంచుకున్న కృ.మే కి ఈ మనుషులకి అరవ చాకిరీ చేస్తూ వీళ్ళని మేప...

  ఇవాళ ఈ ఊళ్ళో పోతూ పోతూ ఉంటే మేడి చెట్టు కనిపించింది. వెంటనే  -  మేడిపండు జూడ మేలిమై ఉండు పొట్ట విప్పి చూడ పురుగులుండు పిఱికి వాని మదిని బింకమీలాగురా విశ్వదాభిరామ వినుర వేమ అన్న వేమన్న పద్యం గుర్తొచ్చేసింది. భలే పద్యం కదూ?  పద్యం మంచిదే. కానీ ఈ పోలికలో ఓ తిరకాసు ఉంది. ఏంటదీ? చెబుతా విను. పద్యంలో పోలిక ఏమిటి?  నిగనిగలాడే చక్కని మేడి పండు = పిఱికి వాడు పండులోని పురుగులు = వాని మదిలోని బింకము పిఱికి వాడు అంటే పిఱికి వాడని మనకు కనిపిస్తున్న వాడు మంచి నిగనిగలాడే పండు ఎలా అవుతాడు? చక్కగా  బింకంగా ఉండడాన్ని పురుగులతో ఎలా పోలుస్తారు? పిఱికివాని మదిని బింకమీలాగురా అంటే, “ పైకి పిఱికిగా కనిపిస్తూ లోపల బింకంగా ఉండే వాడు” అన్న అర్థం వస్తోంది ఇక్కడ. చూసావా?  అవును. కానీ, వేమన్న చెప్పదలచుకున్నదేమిటి?  “పైకి బింకంగా కనిపిస్తున్నా లోపల పిఱికి వాడు” అని కదా?   మరి పద్యంలో అందుకు వ్యతిరేకంగా ఉంది. గమనించావా?  ఇప్పుడు పద్యంలో పోలిక ఎలా ఉండాలంటే-  నిగనిగలాడే చక్కని మేడి పండు = పైకి బింకంగా కనిపించే వాడు పండులోని పురుగులు =  లోపల మాత్రం పిఱికి తనం...