మసాలాతో పిచ్చెక్కిస్తా!

 


దర్శకుడు ధూర్తా రావు, నిర్మాత అత్యాశా రావు, పాటల రచయిత మడత కాజా కొత్త సినిమా  పాటల రాత కోసం బైఠక్‌లో కూచుని ఉన్నారు.

పాటల రచయిత మడత కాజా: 
                   
                   నీ అధరమొక 
                   చిత్తు కాగితం
                   నా ముద్దు ఒక
                    పిచ్చి సంతకం


దర్శకుడు ధూర్తా రావు: 
      
సూపర్‌! ఇంకా మసాలా పడుద్ది. పిచ్చెక్కించెయ్‌!

మడత కాజా: 
                కుట్టిందా
                దోమా దోమా 
                 కరిచిందా
                 చీమా చీమా
                నువ్వే నా
                వాస్కోడిగామా


 నిర్మాత అత్యాశా రావు: సూపరెహే! పిచ్చెక్కించెయ్‌!

మడత: 

        నువ్వే నా
        రోటీమాటిక్‌
        నేనే నీ 
        బజాజ్‌ చేతక్‌
        
          నువ్వే నా
          బీడీ చుట్టా
         నేనే నీ
         చీపురు కట్టా
        
        రావే నా 
        గుంతలక్కిడీ
         రారా నా 
         ముంత మామిడీ

ధూర్తా: ఇంకా మసాలా వెయ్! పిచ్చెక్కించెయ్‌!

మడత:  పుయ్యావ్‌
              జుయ్యావ్‌
              డుయ్యావ్‌
              కమ్మాన్‌
               కమ్మాన్‌
               కమీనే! 
               జపానే
               బనీనే
               పుల్కానే!
               


               
అత్యాశా:  మసాలా వెయ్‌! పిచ్చెక్కించెయ్‌!

ధూర్తా:  మసాలా వెయ్‌! పిచ్చెక్కించెయ్‌!


పిచ్చెక్కించెయ్‌!

పిచ్చెక్కించెయ్‌!

పిచ్చెక్కించెయ్‌!

అంతలో ఆకాశ మార్గాన హైదరాబాద్‍ మీదుగా వెళుతున్న తథాస్తు దేవతలు సరిగ్గా అదే సమయానికి “అలాగే,తథాస్తు!” అనడంతో నిర్మాత అత్యాశా రావు, దర్శకుడు ధూర్తా రావు లకు పిచ్చి పట్టి హైదరాబాద్‍ వీథుల్లో పరిగెడుతూ, దోవలో మూసీ నదిలో ఢామ్మని పడి, జలకాలాటలలో పుల్కా పాటలలో ఏమి జాయిలే హలా! అని పాడుకుంటూ ఆ మురికి నీళ్ళు ఒకళ్ళ మీద ఒకళ్ళు జల్లుకుంటూ పిచ్చి పిచ్చిగా కేరింతలు కొట్టసాగారు.


ఈ బ్లాగ్ నుండి ప్రసిద్ధ పోస్ట్‌లు

తాతాచారికి కన్నడ వడదెబ్బ

  కన్నడ శతావధాని: తాతాచారి గారు, శ్రీనాథుడిది ఆశు కవిత్వం, పెద్దనది ఆలోచనామృతమని తమరు షూలేసుతో కలిసి వ్రాసి పడేశారు. అంటే, శ్రీనాథుడికి ఆశువుగా పద్యం చెప్పడమేగానీ, ఆలోచన లేదంటారా?  లేక పెద్దనకు ధార లేదు, ఆలోచించి ఆగి ఆగి వ్రాస్తాడంటారా పద్యం?  రెండూ తప్పే కదూ తాతాచారి గారు?  తాతాచారి: హీహీ, నేను ఏమంటే అదే సరి అనే నా శిష్యులున్నారిక్కడ. కన్నడ శతావధాని: శ్రీనాథుడిది, పెద్దనది, తెనాలి రామకృష్ణులది, కృష్ణదేవ రాయలది వేరే వేరే schools అని మాట్లాడారేమి మీరు,మీ షూలేసు?   కవి మనోధర్మాన్ని అనుసరించి భిన్నంగా వ్రాసినంత మాత్రాన వారివి వేరే వేరే school of thought ఎలా అవుతుందండీ?  తాతాచారి: హీహీ, నేను ఏమంటే అదే సరి అనే నా శిష్యులున్నారిక్కడ. కన్నడ శతావధాని: తమరిద్దరు సృజనకారులు కారే?  జన్మలో ఒక పద్యం రాయలేదు, కవిత్వం చెప్పలేదు.  కవి కాకుండా, ఒక్క పద్యమూ వ్రాయకుండా, పద్యంలో ఒడుపు తెలియకుండా కవుల పద్యాలను ఏ జ్ఞానంతో బేరీజు వేసి వ్యాఖ్యానాలు చేస్తున్నారయ్యా?  తాతాచారి: హీహీ, నేను ఏమంటే అదే సరి అనే నా శిష్యులున్నారిక్కడ. కన్నడ శతావధాని: సంప్రదాయం తెలియకుండా, అ...
మరింత చదవండి

ప్రచురింపబడే కథలను వండి వార్చడం ఎలా? -1

  నేను ఏ కథ రాసినా అన్నీ తిరగ్గొడుతున్నార్రా సంపాదకులు! అన్నీ మంచి కథలే కానీ ఈ పత్రికల వాళ్ళకే నచ్చట్లేదు.  ఏం చెయ్యాలో తెలియడం లేదు. అలాగా. ఏదీ నువ్వు పత్రికలకి పంపిన కథల్లో ఒక కథ చెప్పు? ఆమధ్య ఒక కథ రాసి బ్రాందీ జ్యోతికి పంపా. టూకీగా చెప్తా విను. అనగనగా ఓ గుడి పూజారి. అర్చకత్వం చేసేవారికి ఈమధ్య పిల్ల దొరకడం కష్టంగా ఉంది కనుక అతనికి ఎన్నాళ్ళైనా పెళ్ళి కాలేదు.  అతని తల్లి చనిపోతూ, చనిపోతూ ఎప్పటికైనా నీకు పెళ్ళైతే  నా కోడలికి ఈ నగలు పెట్టు అని చెప్పి కన్ను మూసింది.  ఆ తరువాత కాలం గడిచి అతను నలభై దాటినా అవివాహితుడుగానే ఉండిపోయాడు. చివరకు ఇక తనకు పెళ్ళి కాదని నిర్ణయించుకొని ఆ నగలను భద్రాచలం రామయ్యకు, సీతమ్మకు సమర్పిద్దామని రైల్లో బయల్దేరాడు.  దారిలో తాను చూసిన సాటి ప్రయాణీకుల మాటలు అవీ అతన్ని ప్రభావితం చేస్తాయి. తనను పూర్తిగా ఆధ్యాత్మికత వైపుకి మళ్ళించడానికే ఆ భగవంతుడు తనకు వివాహం అనే ఉచ్చు తగిలించి సంసార సాగరంలోకి తోసివేయకుండా కాపాడాడన్న నిశ్చయానికి వచ్చి, భద్రాచలం చేరుకుని తన తల్లి ఇచ్చిన నగలను రామయ్యకు,సీతమ్మకు సమర్పించి, అటునించి అటే సన్యాస దీక్ష తీసుకోవడా...
మరింత చదవండి

పద్యం కట్టిన వాడే పోటుగాడు

  వచన కవి సుబ్బారావు కాలంలో అలా అలా వెనక్కి వెళ్ళి శ్రీకృష్ణదేవరాయల కాలంలోకి వెళ్ళిపడ్డాడు.  అక్కడో అందమైన దేవదాసీ పూలసజ్జ చేత పుచ్చుకుని దేవళానికి పోతూ కనిపించింది. వెంటనే- నీ కళ్ళు నీ కళ్ళు నా వలపు వాకిళ్ళు చెక్కిళ్ళు చెక్కిళ్ళు కోర్కెలకు ఎక్కిళ్ళు నీ ఒళ్ళు నా ఒళ్ళు  ప్రేమలకు పరవళ్ళు అంటూ ఓ కవితను ఆశువుగా చెప్పేశాడు. పద్యం కట్టడం రాదా స్వామీ? అని ఎకసెక్కెమాడింది ఆ దేవదాసి.  ఆ మాటకు సిగ్గు పడిపోయాడు సుబ్బారావు. వన్నెల నెరజాణలు మీ చిన్నెలు పదివేలవి చిలువలు పలువలు ఈ మోహము నాకేల  హా! ఇచ్చకపు మాటలు పోయి  వచ్చెద మరి ఇంతి, నా దారి నాది.  అంటూ అక్కడినించి కదిలాడు.  అలా విజయ నగర వైభవం చూస్తూ ఆ వీథులను, ఆ దేవాలయాలను, ఆ మేడలను, ఆ సైనికులను ఆ వైభవాన్ని చూస్తూ చూస్తూ కవిని అని ద్వారపాలకులకు చెప్పుకుని రాయలవారి ఆస్థానంలోకి ప్రవేశించాడు.  సింహాసనం మీద కూర్చున్న రాయలవారిని చూడగానే, సుబ్బారావులోని కవి ఉవ్వెత్తున పైకిలేచి,  అటు చూడు ఇటు చూడు ఆకాశ హర్మ్యాలు జేగీయమానాలు రాయల దేశమిది రత్న గర్భ! ఎదురు లేని దిగ్విజయ  నగరమిది సాహో! గజపతులు సురపతులు నీ కా...
మరింత చదవండి